ساعتاي آخر انتظار..

هورا... هورا....بالاخره اينترنتمون وصل شد

سلام سنجاب كوچولوي مامان...ديگه به ساعتاي آخر رسيديم ..فردا اين موقع ايشاالله بغل ماماني واي كه چه بي تابم واسه لحظه ديدن و بغل كردنت ..كه حتي فكرشم ديوونم ميكنه...........................

بابايي هم سراز پا نميشناسه الان رفته آرايشگاه خوشگل مشگل كنه كه پسرش بگه چه باباي خوش تيپي دارم..امان از دست اين باباييت..

راستي ماماني از اسباب كشي واست نگفتم حسابي داغون شدم .. تو هم خيلي اذيت شدي همين جا ازت معذرت خواهي ميكنم..ماماني رو ببخش پسرم مجبور شدم  ولي عوضش الان تو يه  خونه بزرگتر هستيم كه ايشاالله خودت فردا ميبيني جون ميده واسه بازي و شيطونياي شما..

واسه فردا خيلي استرس دارم همه زنگ ميزنن و ميپرسن پس چرا اين آقا ابولفضل نمياد پس..منم ميگه پسرم ناز داره و به اين آسونيا نمياد زيرلفظي ميخواد..

 توهم ديگه طاقتت تموم شده همش مشت و لگد ميزني...تحمل كن ماماني فقط يه كم ديگه مونده

خب ديگه ماماني من بايد برم به كارام برسم هروقت از بيمارستان اومدم البته اگه اومدم ميام و واست مينويسم فعلا باي باي پسرم...